Η λεύκη είναι σχετικά συχνό δερματικό νόσημα καθώς προσβάλλει το 0,5-2% του γενικού πληθυσμού.

Είναι πολυπαραγοντική νόσος με κληρονομική συνιστώσα και συνύπαρξη με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα όπως γυροειδής αλωπεκια, θυρεοειδίτιδα hashimoto κ.α.

Kλινικά χαρακτηρίζεται από λευκές κηλίδες στο δέρμα που συνηθέστερα εμφανίζονται σε σημεία τριβής όπως γόνατα,  αγκώνες, γεννητικά όργανα και πρόσωπο (φαινόμενο koebner).

Οι λευκές κηλίδες οφείλονται στην έλλειψη μελανίνης στο δέρμα στις συγκεκριμένες θέσεις λόγω καταστροφής των μελανοκυττάρων.

Η νόσος δημιουργεί αισθητικό πρόβλημα στον πάσχοντα επηρεάζοντας έμμεσα και τον ψυχισμό του.

 

Η σύγχρονη κατάταξη της λεύκης είναι:

  • Εντοπισμένη(εστιακή, δερμοτομιακή και βλενογοννιακή)
  • Γενικευμένη(κοινή, ακροπροσωπική και μικτή)
  • Καθολική λεύκη

Η θεραπεία της λεύκης γίνεται από τον δερματολόγο και είναι πάντα εξατομικευμένη, ανάλογα με τη θέση και την έκταση της βλάβης, την ηλικία του ασθενούς, την παλαιότητα της νόσου

 

Ανάλογα με την έκταση λοιπόν της νόσου η θεραπεία δύναται να είναι:

  • Τοπική θεραπεία (οταν το σύνολο των βλαβών είναι λιγότερο από 20% της επιφάνειας του σώματος) Συνήθη τοπικά χρησιμοποιούμενα σκευάσματα είναι τα ισχυρά κορτικοστεροειδή, οι αναστολείς καλσινευρίνης και ο συνδυασμός τους.
  • Φωτοθεραπεία (όταν οι βλάβες αφορούν συνολική επιφάνεια άνω του 20% του σώματος) Περιλαμβάνει τη στενού φάσματος υπεριώδη ακτινοβολία(NB-UVB) και την υπεριώδη ακτινοβολία Α με χρήση ψωραλενίου (psoralen PUVA.
  • Excimer laser 308nm σε εντοπισμένες ανθεκτικές μορφές λεύκης Κάθε ασθενής με υπόνοια λεύκης οφείλει να επισκεφθεί άμεσα τον δερματολόγο για την έγκαιρη διάγνωση, ταυτοποίηση και αντιμετώπιση της νόσου.