Ο ομαλός λειχήνας είναι ένα χρόνιο, φλεγμονώδες, αυτοάνοσο νόσημα. Πολλές φορές συνυπάρχει και με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα όπως γυροειδής αλωπεκία, νόσος Crohn κ.α

Η ακριβής αιτιοπαθογένεια της νόσου παραμένει άγνωστη-πολλές φορές σχετίζεται με ηπατίτιδα C.

Ο ομαλός λειχήνας εκδηλώνεται  κλινικά με μικρές, επίπεδες, στίλβουσες πολυγωνικές βλάβες στο δέρμα, με διάμετρο 2 έως 4 χιλιοστά και με ευθροιώδες χρώμα (μωβ). Συνήθως εμφανίζεται σε σφυρά, καρπούς, κνήμες και οσφυική χώρα. Στη δερματοσκόπηση των βλαβών ανευρίσκονται συχνά λευκές επιφανειακές γραμμές που καλούνται δίκτυο του Wickham.

Πλήν του δέρματος, ο ομαλός λειχήνας προσβάλλει ενίοτε τη στοματική κοιλότητα (δημιουργεί ένα λευκό-γκριζωπό δίκτυο σαν δαντέλα στο βλενογόννο των παρειών) αλλά και τα νύχια. Στα νύχια είναι χαρακτηριστική η βλάβη που προκαλεί ο ομαλός λειχήνας(«φτερά αγγέλου») με υπερτροφία του επονυχίου και καταστροφή του νυχιού αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.

Aνάλογα με την εντόπιση των βλαβών τοπογραφικά έχουμε διαφορετικές μορφές λειχήνα. Οι σημαντικότερες είναι:

  • Γραμμοειδής λειχήνας
  • Δακτυλιοειδής λειχήνας
  • Υπερτροφικός ή μυρμηκιώδης λειχήνας
  • Ατροφικός λειχήνας
  • Διαβρωτικός/ελκωτικός λειχήνας
  • Ακτινικός ομαλός λειχήνας
  • Φυσαλιδοπομφολυγώδης λειχήνας
  • Θυλακικός λειχήνας-πολύ συχνό αίτιο ουλωτικής αλωπεκίας ιδίως σε γυναίκες

Η θεραπεία και η παρακολούθηση του ομαλού λειχήνα γίνεται από το δερματολόγο. Ανάλογα τη μορφή του λειχήνα αλλά και την εντόπιση των βλαβών μπορεί να χρησιμοποιηθούν τόσο τοπική αγωγή (ισχυρά κορτικοστεροειδή) όσο και συστηματική αγωγή (per os κορτικοστεροειδή, κυκλοσπορίνη). Ο ιατρός  είναι αυτός που θα κρίνει την θεραπευτική επιλογή ανάλογα το ιστορικό του ασθενούς.