Η ψωρίαση είναι χρόνιο αυτοφλεγμονώδες νόσημα,που χαρακτηρίζεται από ανώμαλο και υπερβολικό πολλαπλασιασμό των κυττάρων της επιδερμίδας. Προσβάλλει άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών και μπορεί να έχει επιπλοκές,όπως η ψωριασική αρθρίτιδα και η ψωριασική ονυχία.

Πρόκειται για μια φλεγμονώδη δερματοπάθεια με εξάρσεις και υφέσεις. Ο ασθενής εμφανίζει συνήθως στο δέρμα του,καλά σχηματισμένες πλάκες κόκκινου χρώματος που επάνω αναπτύσσονται ασημόχρωμα λέπια. Οι πλάκες συνηθέστερα εμφανίζονται στα γόνατα, στους αγκώνες, στο τριχωτό της κεφαλής και μπορεί να είναι μικρές ή να επεκτείνονται σε μεγάλη επιφάνεια του δέρματος. Ενίοτε μπορούν να προκαλούν κνησμό (φαγούρα).

Οι κύριες μορφές της νόσου είναι:

  • Κοινή κατά πλάκας ψωρίαση
  • Σταγονοειδής ψωρίαση
  • Ερυθροδερμική ψωρίαση
  • Φλυκταινώδης ψωρίαση

Η ψωρίαση είναι χρόνια δερματική πάθηση με ισχυρή κληρονομική συνιστώσα,για την οποία απαιτείται επίσκεψη και τακτική παρακολούθηση από το Δερματολόγο. Η σύγχρονη δερματολογία έχει αντιμετωπίσει την ψωρίαση διασφαλίζοντας περιόδους πλήρους ύφεσης, υπό την προϋπόθεση ότι ο ασθενής τηρεί προσεκτικά την συνιστώμενη θεραπεία.

Η θεραπεία της ψωρίασης μπορεί να είναι τοπική, συστηματική ή και τα δύο,αναλόγως με την βαρύτητά της και το σημείο που καταλαμβάνει στο σώμα.

Η τοπική αγωγή αφορά κυρίως τοπικά εφαρμοζόμενες κρέμες και αλοιφές και συνίσταται κυρίως σε ασθενείς με μικρή έκταση βλαβών ή σε αυτούς που για κάποιο λόγο αντενδείκνυται η συστηματική θεραπεία.

Η συστηματική αγωγή περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα ανοσοτροποποιητικών φαρμάκων όπως κυκλοσπορίνη, ασιτρετίνη και μεθοτρεξάτη.Η χορήγηση του κατάλληλου σκευάσματος αποφασίζεται από τον Δερματολόγο βάσει του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς.

Τα τελευταία χρόνια δε,με την είσοδο των βιολογικών παραγόντων στη θεραπεία της ψωρίασης, ασθενείς με εκτενή και ανθεκτική μορφή, με ψωριασική αρθρίτιδα και ψωριασική ονυχία έχουν θεαματικά ποσοστά απόκρισης.